Σε ένα όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, η Ελλαδίτσα υποδεχόταν το νέο έτος πιο φοβισμένη από ποτέ στη σύγχρονη ιστορία της. Οικονομικοί επιτηρητές, χρέος, Τρόικα, μνημόνια, ΔΝΤ και άλλες παρόμοιες έννοιες, ακαταλαβίστικες στον απλό κοσμάκη, πρωτοστατούσαν στην καθημερινότητά μας. Συντάξεις πετσοκόβονταν, υπάλληλοι έμεναν χωρίς δουλειά και όσοι δούλευαν δυσκολεύονταν ακόμα και για τα βασικά. Πολλοί έφυγαν στο εξωτερικό, κάποιοι έμειναν και φυτοζωούσαν, άλλοι αυτοκτόνησαν…
Στην αυγή του 2025, αφουγκράζομαι τον παλμό γύρω μου… Πολλά από τα προβλήματα του παρελθόντος δεν βρήκαν λύση όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν. Κουκουλώθηκαν κάτω από επενδύσεις, αναπλάσεις, κρυπτονομίσματα και ινφλουένσερς. Η λήθη είναι το όπιο της σύγχρονης εποχής! Σε μια κοινωνία που τρέχει με αδιανόητα γρήγορους ρυθμούς, το χθες μοιάζει δυσανάλογα μακρινό από το αύριο. Ξεχνάμε με την ίδια ευχέρεια που προσδοκούμε χρήματα, αγαθά, συναισθήματα, ακόμα και ανάσταση νεκρών. Οτιδήποτε που θα μπορούσε να ενισχύσει την προσδοκία για ένα καλύτερο μέλλον έχει γίνει. Έχει ειπωθεί. Έχει καταναλωθεί σαν βρώσιμο προϊόν. Και οτιδήποτε θα μπορούσε να μας κάνει να ξεχάσουμε τα όσα δυσάρεστα ζήσαμε, έχει συμβεί. Τα κόψαμε σαν παρανυχίδα που μας ενοχλούσε. Και αναρωτιέμαι λοιπόν… Έχει αλλάξει όντως κάτι προς το καλύτερο; Ή απλά ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα, την μετουσιώνει σε κάτι πιο βατό και ευοίωνο;
Μην βιαστείτε να απαντήσετε… Τα πράγματα και οι καταστάσεις τείνουν να έχουν την διάσταση που τους δίνουμε! Παίρνοντας αυτό ως δεδομένο, στο κατώφλι του δεύτερου τετάρτου του 21ου αιώνα, ας βάλουμε στόχο να μην ξεχνάμε και να κρίνουμε ανάλογα τις καταστάσεις. Ας ευχηθούμε μαζί με όλα τα υπόλοιπα, η γνώση του παρελθόντος να γίνει επιτέλους φάρος του μέλλοντος. Μια ιδιάζουσα ευχή, που αρμόζει θαρρώ, σαν γάντι στην εποχή που ζούμε.
Καλή χρονιά με υγεία και ευδαιμονία.
-Δαμιανός Λαουνάρος
2-1-2025