Πέθανε ο σκύλος του φίλου μου
του κολλητού μου ο κολλητός
δάκρυα τρέξανε στα μάτια μου
σαν να ήταν δικός μου
ίσως γιατί είναι αβάσταχτο
να συνειδητοποιείς πως περνάει ο χρόνος
ίσως πάλι γιατί ξέρω
πως οι στιγμές που μοιραστήκαμε
δεν θα ξανά έρθουν ποτέ
δεν ξέρω ποιο από τα δύο ισχύει
και τα δύο με θλίβουν
αυτό που ξέρω
είναι πως το ρολόι μετράει στιγμές
και εγώ απώλειες
καλό ταξίδι Τσόκο μου
ήρθες για λίγο
αλλά έδωσες πολλά
δεν θα ξεχάσω ποτέ
το καλοκαίρι εκείνο
δύο φίλοι άφραγκοι
με δυο σκυλιά
σε μια τρύπα
να ζουν
πιο ευτυχισμένοι από ποτέ
-Δαμιανός Λαουνάρος